Pałac Henryków
+ 48 505 609 906
Warte zobaczenia w Szprotawie i okolicy
Przyjeżdżając do Pałacu Henryków warto zwiedzić okolicę.
Pieszo można wybrać się na spacer do Szprotawy. Już z daleka zobaczyć można dwie wieże ratusza – ewenement na skalę kraju. W dodatku wschodnia wieża jest krzywa, a więzieni w jej wnętrzach mieszkańcy 200 lat temu zostawili napisy na ścianach. Obecnie budynek jest siedzibą władz miejskich. We wnętrzu, na parterze, znajduje się sala rycerska z zabytkowym piecem, sklepieniem krzyżowo-łukowym i oknami z witrażami. Na drugim piętrze, mieści się sala kolumnowa ze zdobionym stropem przedstawiającym m.in. herb miasta. Ratusz posiada także niewielki, wewnętrzny dziedziniec. Po zachodniej stronie ratusza tryska zabytkowa, barokowa fontanna z wielorybem. Pochodzi z II połowy XVII wieku.
Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła – powstał w pierwszej połowie XIII wieku. Do świątyni prowadzi romański portal wykonany z piaskowca. Wnętrze świątyni skrywa późnogotycki ołtarz szafowy z pocz. XVI w., kamienną, romańską chrzcielnicę i renesansowe epitafia. Kościół nie posiada w swej bryle dzwonnicy, znajduje się ona w stojącej obok kościoła wieży.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny – pierwsza pisemna wzmianka o świątyni pochodzi z 1260 roku. Pierwotnie była to budowla kamienna o wiele mniejszych rozmiarach niż obecnie. W XV w. kościół rozbudowano. Wnętrze posiada wystrój barokowy i regencyjny. Na ścianie północnej znajduje się płyta nagrobna Bertolda z Wierzbna uznawana za najstarszą datowaną płytę nagrobną Dolnego Śląska. Pod kościołem znajdują się niedostępne krypty grobowe i domniemany węzeł podziemnych przejść.
Kościół pw. Bożego Miłosierdzia – wzniesiony na ruinach dawnego zamku kasztelańskiego. W XVII wieku, w wyniku wojny 30-letniej i pożaru zamek uległ zniszczeniu. W latach 1745 – 1747 wzniesiono w tym miejscu kościół ewangelicki, który następnie przebudowano nadając mu formy klasycystyczne. W latach 60-tych XX wieku, wskutek zaniedbania i dewastacji kościół uległ poważnemu zniszczeniu. Naprzeciw świątyni znajduje się budynek dawnej szkoły ewangelickiej z umieszczonym na górze zegarem słonecznym.
Szprotawski Park Kamiennych Drogowskazów – zgrupowanie ok. 30 zabytkowych drogowskazów z XIX w. i starszych, ustawionych w naturalnych lokalizacjach na terenie gminy Szprotawa. Najwięcej artefaktów znajduje się w obrębie wsi Wiechlice, ponadto w okolicznych miejscowościach: Henryków, NowaKopernia, Borowina, Cieciszów, Kartowice, Dzikowice, Rusinów, Szprotawka. Niektóre z nich posiadają na rewersie wyrytą datę wykonania, np. 1820 (Wiechlice), 1889 (Henryków). Wśród drogowskazów znajdują się znaki wskazujące kierunek oraz informujące o granicy miejscowości, a także wskazujące kierunek do jednej oraz do kilku miejscowości naraz.
Aby bliżej poznać przeszłość Szprotawy i jej dawnych mieszkańców, można zajrzeć do Galerii Zbiorów Regionalnych. Warto zwiedzić także Izbę Historii, to najstarszy i najciekawszy zbiór eksponatów, zdjęć i dokumentów związanych z historią miasta i regionu.
W Szprotawie dostępni są również przewodnicy, którzy chętnie oprowadzą turystów.
Więcej informacji: Szprotawa – Dla Turystów
zajrzyjcie też na FB: https://www.facebook.com/search/top?q=sprotavia%20touristica
jest tu mnóstwo informacji turystycznych i ciekawostek regionu
W oddalonym od Pałacu Henryków zaledwie kilkanaście kilometrów Żaganiu, na turystów czeka wiele wyjątkowych zabytków. Wśród nich min. Pałac Książęcy z parkiem, Zespół Klasztorny Augustianów, czy Muzeum Obozów Jenieckich gdzie podczas II WŚ doszło do masowej ucieczki jeńców alianckich znanej pod nazwą The Great Escape.
Więcej informacji: TURYSTYKA | Urząd Miasta Żagań (urzadmiasta.zagan.pl)
Żagańskie Centrum Informacji Turystycznej
ul. Szprotawska 4, 68-100 Żagań
Tel. 68 477 10 01
W pół drogi do Żagania, z miejscowości Bobrzany można wybrać się do Janowca gdzie w pasiece z wieloletnią tradycją, oprócz produkcji miodu, prowadzona jest uloterapia. Właściciele – państwo Wojterowie – zapewniają, że przebywanie w ich domku terapeutycznym „Pszczela Kraina” przynosi wiele korzyści dla zdrowia i ducha.
Tel. kontaktowy: +48 721 611 977
Rezerwat Stawy Przemkowskie
Rowerem 24 km (Pałac Henryków/Wiechlice/Cieciszów/Sucha Dolna/Rudziny/Ostaszów)
Samochodem 26 km DK12
Rezerwat położony jest w północnej części województwa dolnośląskiego, w powiecie polkowickim, w granicach administracyjnych miasta i gminy Przemków. Obszar ten należy do mezoregionu Równiny Szprotawskiej, przez środek rezerwatu przepływa rzeka Szprotawa. Od północny i północnego zachodu wzdłuż stawów przebiega granica województwa granicząc z województwem lubuskim. Od północnego wschodu i wschodu obszar graniczy z użytkiem ekologicznym „Przemkowskie Bagno”. Od południa otoczony jest przez miejscowości Ostaszów, Łężce i Przemków. Najstarsze stawy zostały założone około 1860 r. za czasów panowania księcia Christiana Augusta von Schleswig-Holstein (początkowo na obszarze 250 ha). W latach 70 XX w. zostały rozbudowane do obecnej powierzchni. Stawy Przemkowskie są drugim co do wielkości kompleksem stawów rybnych na Dolnym Śląsku (po Stawach Milickich), w których głównie hoduje się karpia.
Łączna powierzchnia rezerwatu wynosi 1046,25 ha w tym powierzchnia leśna to zaledwie 137,57 ha, natomiast 908,68 ha to obszar stawów i lasu.
Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 131 gatunków ptaków, min.: bocian czarny, bielik, kania czarna, remiz, kulik wielki, żuraw popielaty, kormoran czarny. Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodnicza Stawy Przemkowskie, o długości ok. 16 km, oznakowana kolorem niebieskim. Wstęp na teren rezerwatu możliwy jest tylko z przewodnikiem.
Lubuski Szlak Wina i Miodu
Wino gronowe i miód pszczeli to jedne z najstarszym, naturalnych, produktów spożywczych towarzyszących rozwojowi ludzkości już od czasów starożytnych. Środkowe Nadodrze jest regionem gdzie przemysłowa uprawa winnego krzewu przetrwała najdłużej w północnej Europie i odcisnęła swoje piętno na duchowym i materialnym dziedzictwie tych ziem. Także bartnictwo i hodowla pszczół mają tutaj bogatą historię.
To dziedzictwo jest opoką odradzającego się winiarstwa i rozwoju hodowli pszczół na Ziemi Lubuskiej. Dbają o nie lubuscy muzealnicy i regionaliści, jak również mieszkańcy województwa, tworząc prywatne skanseny pszczelarskie, lub gromadząc przy winnicach artefakty związane z tradycją winiarską. Inicjatywa utworzenia „Lubuskiego Szlaku Wina i Miodu”, jako produktu turystycznego opartego na potencjale regionu związanym z produktami tradycyjnymi powstającymi w winnicach i pasiekach, zrodziła się w 2006 roku, a jego premiera miała miejsce dwa lata później na VII Targach Turystycznych „ZATUR 2008”. Szlak to obecnie przeszło pięćdziesiąt miejsc gdzie można zobaczyć teraźniejszość i historię lubuskiego winiarstwa i pszczelarstwa. Współpracujące z winiarzami i pszczelarzami hotele i gospodarstwa agroturystyczne zapewniają zaś nocleg. Dodatkowych atrakcji zwiedzającym region dostarczają malownicze lasy i pojezierze z rozwijającą się bazą turystyczną, wokół których biegnie pętla szlaku.
Link do strony: https://www.szlakwinaimiodu.pl/pl/lubuski-szlak-wina-i-miodu